Falklands, South Georgia and Antarctic Peninsula.

Reisverslag Falklands - South Georgia - Antarctica

Woensdag 30 okt - 31 okt. Buenos Aires/ Trelew / Puerto Piramides
We vertrekken op tijd met de KLM voor onze nachtvlucht naar Buenos Aires. Na 1.5 uur zijn we door de douane heen en zien we onze lokale agent al met een bordje “Poels/ Loorbach” staan zwaaien. Ze loodst ons snel door de drukte heen en voor we het in de gaten hebben zitten we in de taxi en zijn onderweg naar de nationale luchthaven Aeroparque voor onze vlucht naar Trelew. Onze huurauto staat al klaar, formaliteiten afgehandeld en we zijn onderweg. Het avontuur kan beginnen. Het waait erg hard en dat merken we onderweg. Het landschap valt onder een half woestijn. Lage struikjes, geen bomen en ook hier wordt flink geïnvesteerd in windmolens. We moeten 180 km rijden waarvan het laatste stuk al in het National Park is. De komende 2 nachten verblijven we in Puerto Piramides. Vanaf hier vertrekken de boten om walvissen te spotten; we horen later dat dit alleen voor het walvis seizoen geldt. Rond de avond arriveren we in de Hosteria del Nómade, een klein en persoonlijk verblijf in dit kleine plaatsje. Als we 100 meter doorrijden stopt het asfalt en vind je alleen nog gravel wegen. We eten aan het strand en zien 2 whales (Southern Right whale). Ze laten zich goed bekijken en eentje komt een flink eind uit het water. Wat een gave start!

Vrijdag 1 nov. Peninsula Valdes
Na het ontbijt en het regelen van ons lunchpakket rijden we het dorp uit om de Peninsula Valdes te gaan verkennen. Het schiereiland is verbonden met het vasteland door een 35 kilometer lange landtong. Het is een van de meest belangrijke zeereservaten ter wereld en staat niet voor niets op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Het is niet druk en we kunnen uren rijden zonder een auto tegen te komen. Het vlakke binnenland met lage struiken is ideaal voor het hoeden van schapen en guanaco’s en is dan ook eigendom van lokale boeren die er schapen fokken. We steken het eiland dwars door en passeren de zoutmeren. Hier is ook het laagste punt van Latijns-Amerika, een zoutmeer op 35 meter onder het zeeniveau. Onze 1e stop is in het zuiden bij Punta Delgada. Daarna rijden we door langs de kust naar het noorden en zien onderweg de zee olifanten en zee leeuwen zonnebaden op het strand. Bij onze 2e stop zien we een peludo lopen, het heeft het meeste weg van een gordeldier. Het beest is snel en rent weg. Een eind verder komen we bij de Magallanes pinguïns aan. Zij lijken veel op de Afrikaanse pinguïn en zijn volop aan het broeden in hun holen. Tino heeft zijn 8e pinguïn soort - in het wild - gespot! In het noorden komen we bij de plaats waar de orka’s in de maanden maart / april het strand op komen om op de jongen van de seals te jagen. Spectaculair gezicht op de foto’s, maar helaas is het nu het verkeerde seizoen. 2 dagen geleden zijn er nog 14 orka’s gespot maar nu is het rustig. Veel fur seals liggen te zonnebaden en alles ademt rust uit. We vervolgen onze route en belanden bij een gebied waar ook uilen (burrowing wol burrow) voor komen. We hebben geluk want er zit er eentje op de grond die zich niets van ons aantrekt. Fel gele ogen met witte wenkbrauwen, lange poten en een korte staart. Dit soort nestelt onder grond in holen en jaagt s’nachts. We rijden verder en zien in de verte bliksem en regen. Mooi gezicht in dit verlaten, uitgestrekte landschap. Onderweg rent een Mara de weg over. Deze lijkt het meest op een hele grote haas. Naast de vele roofvogels (buizerds, valken, haviken zien we ook wilde kalkoenen en choiques (deze hebben het meest weg van een kleine struisvogel). Als het bijna donker is arriveren we weer in Puerto Piramides en eten de restanten van onze lunch als avond eten.

Zaterdag 2 nov. Peninsula Valdes / Puerto Madryn
Als we wakker worden waait het weer erg hard, bijna storm. We hebben een walvistocht staan maar het is nog maar de vraag of deze door gaat gezien de weersomstandigheden. We lopen naar de locatie toe en zien niets. Weer terug en een rondje gebeld. Helaas varen ze niet uit, te slecht weer en als we heel veel geluk hebben einde dag. Wij besluiten hier niet op te wachten en te vertrekken. Gaan nog even bij de bakker langs om wat eten te halen en rijden terug. Maken onderweg nog een aantal stops en arriveren in de middag in Puerto Madryn.
Het is een gezellig havenstadje aan de Golf van Nuevo. Het stadje is nog vrij jong, het werd gesticht ergens in de 19de eeuw door kolonist Jones Parry die afkomstig was uit Wales. We zien ons schip al aan de pier liggen … morgen aan boord! Het hotel waar we slapen ligt aan het strand aan de andere kant van de baai. We droppen onze bagage en brengen de huurauto weg. De rest van de dag doen we “as the locals do”. Relaxen aan het strand, s’avonds wat inkopen gedaan en we lopen langs de zee.
De Argentijnen komen massaal naar het strand, alle generaties zien we hier samen en ze hebben allemaal hun thermoskannen met yerba mate bij zich. Het is een thee achtige drank die veel in Argentinië en Uruguay wordt gedronken. Stoere mannen rijden af en aan met hun auto’s en bonkende speakers. Leuk om te zien hoe het er hier op zaterdagavond aan toe gaat.

Zondag 3 nov. Puerto Madryn
Het weer is weer helemaal opgeklaard - er wordt vandaag 29 graden voorspelt. Daar staan we dan met onze dons jassen ;-)
Bellen eerst nog even naar het thuis front want de komende tijd zullen we weinig bereik meer hebben. Vanmiddag komt de taxi ons halen en tot die tijd gaan we naar het strand, lopen een eind, gaan lekker lunchen en genieten van het heerlijke weer.
Rond 16:00 uur melden we ons aan de pier en nadat gecontroleerd is of we echt Tino en Ans zijn mogen we door. Bagage wordt nog een keer gescand en na wat foto’s kunnen we aan boord. We hebben inderdaad een upgrade gehad en hebben hut 712 (junior suite) direct achter de brug. Er staat een fles champagne klaar en nadat we ons geïnstalleerd hebben gaan we het schip verkennen. Klokslag 17:00 uur vertrekken we en na de verplichte safety drill en de welkomstborrel kunnen we aan het avondeten beginnen. Aan boord 26 nationaliteiten exclusief de crew / staff. De zon gaat onder en het is een prachtige avond. Op de valreep nog een whale gespot dus wij zijn dik tevreden. Op naar de Falklands.

Maandag 4 nov. Oversteek Atlantic ocean
De wind is op gaan steken en we schommelen de hele nacht door. Aan het ontbijt is het rustig. Veel mensen hebben last van zeeziekte en ook wij nemen onze pillen in. Helemaal lekker voelen we ons niet maar buiten op het achterdek is het prima toeven. Na de lunch wordt de staf voorgesteld en kunnen we ons inschrijven voor diverse workshops. Onze interesse ligt bij video- en fotografie maar we proberen zo veel mogelijk om aan alles mee te doen. Aan boord veel verschillende nationaliteiten, 3 vogelgroepen en een groep Chinese fotografen. De vogelaars staan de hele dag op het achterdek te kijken, volgens ons zijn het steeds dezelfde vogels😉. In de middag wordt de wind minder en de zee kalmer en is iedereen weer zijn hut uit. Iedere dag krijgen we bij de recap een overzicht van de weer- en temperatuur omstandigheden en de planning voor de volgende dag. Allemaal goed geregeld aan boord.

Dinsdag 5 nov. Atlantic ocean / Falkland Islands
Ondanks de voorspellingen merken we dat de zee een stuk rustiger is dan verwacht. Om 7:30 uur de wake-up call en na het ontbijt gaan we lekker naar buiten. De zon schijnt en we zien nog steeds overal zee om ons heen. Om 10:00 uur volgt de verplichte aanwezigheid in de lounge en wordt alle informatie voor de landingen op South Georgia en Antarctica doorgenomen. Alle regels zijn vastgelegd binnen de IAATA organisatie waar ook Oceanwide bij aangesloten is. Daarna moeten we onze laarzen en kleding checken op zaden, modder etc. want er mag niets op de landingsplaatsen terecht komen. In de middag worden we allemaal naar het zodiak dek opgeroepen voor de bio security check en worden de rugzakken uitgezogen. Dit is de 1e keer dat dit schip in deze regio komt en ze willen geen onverwachte zaken tegen komen bij de controles van de autoriteiten. Aan boord worden ook dagelijks lezingen gegeven en voor vandaag staat er eentje over de akoestische geluiden van de zee dieren op het programma. Tijdens de landingen worden opnames gemaakt van de verschillende dieren en ook wij worden opgenomen, zodat dit gebruikt kan worden bij het onderzoek. Later vertelt Michael (een van de staf leden) over zijn rol in het conflict tussen de UK en Argentinië in 1982 tijdens de Falkland oorlog. Goed om te zien dat de Falklanders aan boord de beste vrienden zijn met de Argentijnen en Britten. Daarna kunnen we door naar een introductie filmen met je smartphone. We hoeven ons geen moment te vervelen. Tegen de avond komen we in de buurt van de Falkland eilanden en zien we in de verte de eerste eilanden opdoemen. Lekker om morgen weer van boord te gaan.

Woensdag 6 nov. Carcass Island (Falklands)
Na het ontbijt maken we ons klaar voor de 1e landing met de zodiaks. Het waait hard dus het spant er om maar we gaan van boord. Zijn in 4 kleurgroepen ingedeeld en kunnen als onze kleur aan de beurt is snel instappen. De zee is wild en we krijgen een flinke douche over ons heen. De landing vindt plaats op Carcass Island. Hier zien we veel verschillende soorten vogels en een koppel ganzen wat flink aan het vechten is. Overal jonge dieren en roofvogels die daar weer op jagen. Wij laten de vogelaars achter ons en trekken er zelf op uit. Zien in de verte een groepje pinguïns staan en dat blijken de ezel pinguïns te zijn. Er broeden hier 2 kolonies en de dieren liggen op de nesten. Om de paar minuten zie je ze over eind komen, even in de lucht kijken, het ei wordt gecheckt en ze liggen weer op het nest. De mannetjes en de vrouwtjes broeden om en om; degene die niet op het nest ligt wandelt naar het strand en duikt de zee in voor een maaltijd. De wind is intussen steeds harder gaan waaien en de crew heeft er de handen vol aan om iedereen weer aan boord te krijgen. De 2e landing in de middag op West Point Island wordt dan ook afgeblazen want het is te gevaarlijk. We horen bij de recapitulatie dat een ander schip helemaal niet van boord gegaan is, dus wij zijn blij dat we in de morgen al vroeg op pad waren. De tijd wordt gevuld met een workshop fotografie en een lezing over de geschiedenis van de Falkland eilanden.

Donderdag 7 nov. Stanley(Falklands) / South Atlantic Ocean
Rond 6:30 uur varen we door de nauwe straat van Port Williams naar Stanley. We worden met de zodiaks aan land gebracht, gaan door de security heen en besluiten dat we gaan proberen om een trip naar de rockhoppers te regelen. Een lokale boer wil met ons op pad en nadat we cash geld geregeld hebben (was nog wel even een klusje) - hier hebben ze het Falklandse Pond) stappen we in zijn landrover en vertrekken. Rijden via de hoofdweg het plaatsje uit en de weg gaat al snel over op een onverharde weg. Nadat we een hek passeren horen we dat vanaf nu al het land wat we zien van hem is. We zien zijn huis, schuur, 4 quats (!) en daarna wordt het echt off the road en hobbelen we een dik uur door watertjes, diepe kuilen, gras en de diddle dee struiken. Als we op de bestemming arriveren zien we op een klif een kolonie rock hoppers zitten. Het is een flinke herrie; een aantal zijn al volop aan het broeden en de rest houdt de boel in de gaten, hopt heen en weer en maakt ruzie. Ze zien er niet vriendelijk uit, maar dat komt door hun veren op de kop. We kunnen dichtbij de kolonie komen en hebben tevens een prachtig uitzicht van af de klif over het water. Op de terugweg neemt de boer nog een wandelaar mee die aan het hiken was en hobbelen we weer terug. Bij zijn boerderij aangekomen moeten de ganzen nog even los gelaten worden en daarna brengt hij ons terug naar de haven. Hebben nog even een kwartiertje tijd om rond te kijken, ons geld op te maken en daarna varen we met de zodiak terug naar de Hondius. Later in de middag nemen we afscheid van de Falklands en gaan op weg naar South Georgia.

Vrijdag 8 nov. South Atlantic Ocean
We zijn al lekker op weg en doordat de 2e motor ook ingeschakeld wordt varen we flink door. Overdag vinden er nog een aantal lezingen plaats en gaan we verder met de workshop foto / video. De meeste mensen gebruiken deze zeedag om foto’s te editten, reisverslagen bij te werken etc. Buiten zweven de albatrossen nog steeds rond de boot en zijn er inmiddels ook wat andere vogelsoorten te zien. In de morgen krijgen we uitleg van Sarah en Ole over de akoestische geluiden / onderzoeken die zij doen om te kijken wat de impact is van het vaar verkeer op het wildlife. Na de lunch vertelt Falklander Tiffany over de impact van inheemse zaden / dieren op de locale flora en fauna en als laatste houdt Laurence een zeer interessant verhaal over zijn beroep .. het in kaart brengen van de zee bodem (bathymetry). Onderweg varen we langs Shag Rocks … hier worden ook weer hulpback Wales en seals gespot.

Antarctic Convergance
Vannacht passeren we de Antarctic convergence (Antarctic polar front); hier ontmoet het koude water uit het zuiden en het warme water uit het noorden elkaar. Vanuit de zee bodem komen delen aan de oppervlakte waardoor er veel algen, kril en andere kleine diertjes zijn die aan de basis van de Antarctische voedselketen staan. De exacte locatie varieert van jaar tot jaar, de zee wordt niet wilder en je ziet geen veranderingen aan de oppervlakte, maar de temperatuur van het water daalt flink. Dit merken de meetinstrumenten van het schip eerder dan wijzelf.

Zaterdag 9 nov. Southern Ocean / South Georgia
We hebben vannacht nauwelijks geslapen; zeilen van de ene kant naar de andere want het waait flink. In de loop van de morgen wordt het iets rustiger en kunnen we weer wat beter uit de voeten op het schip. Onderweg zien we weer de Antarctic Fur seals, een groep orka’s en humpback whales. Te ver weg voor een foto maar met de verrekijker zien we ze goed. We varen vandaag door naar South Georgia en het is de bedoeling om door te varen naar het oosten en daar aan land te gaan. In de morgen krijgen we een uitleg over de historie van South Georgia, zitten we even samen met de fotografen en videograaf en na de lunch vindt de 2e bio check plaats. We gaan weer met onze uitrusting naar beneden waar alles weer gecontroleerd wordt op zaden, zandkorrels etc. Bij Ans is er nogal wat Falkland zand in de jas gewaaid en die moeten grondig uitgezogen worden. Daarna volgt een verplichte film over South Georgia met alle zaken waar we rekening mee moeten houden qua gedrag tijdens de landingen. Op zich allemaal logisch en goed dat er aandacht aanbesteed wordt. Een aantal eilanden zijn inmiddels rat en muis vrij gemaakt. Dit werd gedaan doordat er voer ontwikkeld was waar de knaagdieren dood aan gingen en de vogels niet van eten. Na 3 jaar waren de ratten en muizen verdwenen.

South Georgia is een van de gateways naar Antarctica, eens het centrum van de whale Industry (1904-1966) maar nu bekend door de prachtige natuur. Het eiland is 170 km lang en 40 km breed.Hoogste punt is Mt Paget, 57% van het eiland is bedekt met gletsjers wat in totaal 3755 sq km is. Focus is de Noord oost kust met zijn prachtige fjorden en wild life.

Zondag 10 nov. - Andrews bay / Grytviken (South Georgia)
Om 5:00 uur hebben we de wake up call voor een zodiak landing op St Andrews bay. We gaan in 2 shifts van boord want er worden maar weinig mensen toegelaten. Hier bevindt zich de grootste kolonie King pinguïns van South Georgia die hier samen leven met de elephant seals. Er lopen 3 gletsjers achter het strand langs en met het mooie weer en een rustige zee de beste plek om te landen. De pinguïns staan ons al op te wachten en we lopen tussen ze door naar de grote kolonie. Moeten tussen door een rivier doorsteken en er is gelukkig nog niet te veel smelt water. Als we de heuvels opklimmen en in de buurt komen horen we ze al van verre. De eenjarigen staan in hun bruine donzen vacht bij elkaar en de ouderen lopen er in groepjes om heen. Het is indrukwekkend om zoveel dieren bij elkaar te zien en we genieten met volle teugen.
Als we weer terug lopen blijven we nog een tijdje hangen bij de rivier. Hier crossen de pinguïns ook en dat is leuk om te zien. Ans heeft haar camera op een statief gezet en daar komen 3 pinguïns nieuwsgierig op af. Vinden het interessant en ze pikken aan de camera. Als ze zien dat er niets aan te eten valt loopt er eentje nogal lomp tegen op en ligt de camera met statief en al plat op de grond. Zijn aparte beelden geworden.
Daarna varen we door naar Grytviken. Passeren King Edwards point waar 18 mensen in de zomer en 8 in de winter verblijven. Nu vooral in gebruik voor onderzoek maar in 1982 nog gebruikt als basis door de Britten tijdens de Falkland oorlog. Omdat het boven de 60e breedtegraad ligt valt dit gebied buiten de Antarctic Treaty. In 1908 heeft Great Britain eerdere claims van soevereiniteit onder gebracht in de “Dependency of the Falkland Islands”, waar onder ook South Georgia, South Orkneys-, South Shetlands- , South Sandwich Islands en Graham Island op de Antarctic Peninsula behoren.
Op Grytviken was het 1e en langst gebruikte whale station. Alle gevaarlijke materialen zijn inmiddels verwijderd en nu vind je er in het oude huis van de station manager het South Georgia Museum. Hier bekijken we de geschiedenis en uiteraard veel aandacht voor ontdekkingsreiziger Ernest Shackleton die hier ook begraven ligt. We zien de Noorse kerk waar 13 kinderen gedoopt zijn, 4 huwelijken gesloten en o.a. de begrafenis dienst voor Shackleton. Bij zijn graf wordt iedereen voorzien van een glas whisky en wordt hij herdacht en wordt er op hem getoast. Met op de achtergrond het gegrom van de fur seals in de baai geeft het een aparte sfeer. Als we terug aan boord komen zijn ook de huidige bewoners van Grytviken van de partij en hebben we aan dek een BBQ. De wind is gaan opsteken, het is erg koud dus uiteindelijk belandt iedereen binnen in de lounge.

Maandag 11 nov. - Salisbury Plain / Fortuna Bay (South Georgia)
We zijn vannacht terug naar het noorden gevaren en landen op Salisbury Plain, bekend van de op een na grootste kolonie king pinguïns met fur seals en Southern elephant seals. Deze laatste dieren zijn gigantisch en zitten niet op ons te wachten. Er bevinden zich nu ongeveer 250.000 pinguïns die weer veel geluid produceren. Ligt ook weer voor een gletsjer en goed bereikbaar. Wel een beetje door de blubber waden maar dat maakt niet uit. Behalve levende ook diverse dode kuikens waar al aardig aan gegeten is door de vogels. De landing op Prion Island gaat i.v.m. de wind niet door en we varen door naar Fortuna Bay. Ook hier weer een grote kolonie King pinguïns met veel elephant- en fur seals. Op de kliffen boven het strand broeden de Albatrossen. We zijn een aantal uur bij de kolonie en gaan met de zodiak cruisen. In de baai drijven 2 grote ijsbergen waarvan de kapitein en de expeditie leider aangeven dat zij deze hier nog nooit gezien hebben. We horen een knal en er breekt een flink stuk vanaf. Wat een geweld! Als we terug aan boord zijn horen we de resultaten van de bio-security check. Emma (government South Georgia) vaart 2 dagen mee en controleert alles wat hier mee te maken heeft. Voor ons betekent dat nog beter laarzen schrobben en kleding schoonmaken. Alle schepen worden gecheckt en moeten minimaal 80% halen. Als ze >95% scoren wordt er de volgende keer minder mensen gecheckt te worden. Voor ons geld dat van alle mensen die gecheckt zijn er 2 niet in orde waren en een eindtotaal van 97% opleverde. We waren van alle schepen die gecheckt zijn het 1e schip met zo’n hoog percentage. Als dank een mooi boekje over South Georgia. Rond 21:00 uur vaart de boot terug naar Grytviken om Emma terug te brengen. Wij gaan alle screens sluiten want zodra het donker wordt moet de boot verduisterd zijn ter voorkoming van het landen van vogels. Ook alle ramen bij de deuren worden afgeplakt … het helpt niet helemaal want iedere morgen is de crew flink aan het schrobben. Einde dag horen we bij de recapitulatie dat we morgen naar Gold Harbour en Cooper Bay gaan. Het is niet helemaal duidelijk of dat lukt ivm de wind maar dan volgt ongetwijfeld een andere mooie ladingsplek. Wij kijken weer terug op een fantastische dag.

Dinsdag 12 nov. - Gold Harbour en Cooper Bay (South Georgia)
Als we wakker worden horen we dat de landing op Gold Harbour door gaat. Na het ontbijt snel naar de zodiaks en aan land. Het strand ligt vol met elephant seals; de bulls zijn al eerder gearriveerd om hun territorium af te bakenen en de vrouwtjes komen rond deze tijd aan land. De hormonen spelen behoorlijk op en de bulls laten zich gelden tegen over elkaar. Tussendoor weer veel King pinguïns maar ook de Gentoo zien we hier. Als we onze reddingsvesten afgegooid hebben lopen we onder begeleiding langs de seals door een rivier en daarna kunnen we “veilig” rondlopen. Vlak voor ons breekt een flink gevecht uit en de film die Ans er van gemaakt wordt zal later ook gebruikt worden door de crew tijdens de recap. Enorm indrukwekkend om dat gevecht zo voor je te zien los barsten. De skua’s en giant petrols doen zich in de tussentijd te goed aan de pups van de seals. We zien voor ons hoe ze meters darmen uit de beesten trekken en er om vechten … de Circle of life.
Als we ons klaar maken om weer in de zodiaks te gaan komen er ineens 5 bulls op elkaar af bij de landingsplaats. Iedereen moet weg en het wordt even spannend. Gelukkig krijgen ze iedereen heel snel van het strand af, hoewel we later een jonge seal midden op de big bag met reddingsvesten liggen en die heeft e weinig zin om er af te komen.
Het is inmiddels hard aan het regenen met natte sneeuw en het zicht is ook slecht geworden. Als we weer terug aan boord zijn en het schip doorvaart naar Cooper Bay is het inmiddels zo slecht geworden dat de voorgenomen landing niet door kan gaan. Jammer maar veiligheid gaat voor. De plannen worden gewijzigd en we zetten koers naar het noorden. Vooruitzichten daar zijn goed en er is besloten om koers te zetten naar Elsehull en Prion Island. Fingers crossed!
Wij gebruiken de tijd om wat foto / video materiaal te bewerken, gezellig te kletsen met onze mede reizigers (26 verschillende nationaliteiten) en er worden nog 2 interessante lezingen georganiseerd over pinguïns en elephant seals.
Aan het einde van de dag concluderen we dat we vandaag de beste landing tot nu toe hebben gehad.

Woensdag 13 nov - Elsehull en Prion Island (South Georgia)
Vanmorgen hebben we een landing op Prion Island. Als we op het strand aankomen blijkt het vol te liggen met fur seals (pels robben) en moeten we ons voorzichtig een weg banen naar de duinen. Daar lopen we omhoog want hier kunnen we de albatrossen zien broeden. Het is bijzonder om te zien hoe hoog ook de fur seals geklommen zijn om een plaatsje te veroveren. Hier vinden we ook een groep Gentoo pinguïns die op de nesten liggen te broeden. Zagen we ze op de Falklands nog om de paar minuten omhoog komen en daarna het ei checken , hier liggen ze rustig en verplaatsen ze zich niet. Heeft waarschijnlijk met de koudere temperatuur te maken. Daarna varen we verder en maken in de baai van Elsehull een zodiak cruise. Hier zien we de macaroni pinguïns. Wij hadden er al eentje gespot op de Falklands bij de rockhoppers maar hier zit een grote kolonie. Het zijn grappige beesten vooral als ze tegen de berg omhoog klimmen. Ook hier weer wat elephant- en fur seals. Heel veel zwart kelp waar allerlei dieren tussen door zwemmen. Ineens duikt een leopard seal op. Het dier komt even nieuwsgierig kijken en duikt dan weer weg.
Het weer is inmiddels omgeslagen en het begint te regenen als we terug aan boord gaan. Dit was een mooi afscheid van South Georgia. We hebben enorm geluk gehad want van de 8 geplande landingen zijn er 7 door gegaan in de vorm van een landing en/of zodiak cruise. Als de expeditie staf ook weer aan boord is zetten we koers naar het zuiden en hopen dat we een bezoek aan de South Orkney Islands kunnen brengen. Dat is op dit moment nog even afhankelijk van het ijs.

Donderdag 14 nov / Vrijdag 15 nov - Southern Ocean
Vandaag de hele dag alleen water gezien. De ijsbergen hebben we weer achter ons gelaten op South Georgia en het enige wat we zien zijn af en toe wat whales en vogels die mee vliegen met de boot. We worden bezighouden met lezingen over de seals, het verhaal van Ernest Shackleton en Michel verteld over zijn tijd bij de SAS en de British Navy. In de nacht en de ochtend waait het hard en rollen we flink heen en weer maar na de middag wordt het rustiger. s’ Avonds vindt een veiling plaats t.g.v. de South Georgia Heritage Trust. Bill is de veiling meester en er wordt flink geboden. De vlag van het schip voorzien van de handtekening van de kapitein gaat weg voor 660 euro. Voorlopig resultaat is 2347 euro. Vandaag zijn we weer meer naar het westen gevaren en wordt de klok weer een uur terug gezet. Bij de recap horen we dat we niet naar South Orkney gaan want er ligt te veel ijs. We zetten nu koers naar Elephant Island.

Zaterdag 16 nov - Elephant Island - Point Wild
In de morgen worden we wakker en zien vanuit het raam grote ijsbergen voorbij drijven. Snel ontbijten en naar buiten. Als we een half uurtje buiten staan zien we beweging in het water en cirkelen er een paar orka’s om de boot. Ze zijn iets aan het opjagen en dat blijkt een pinguïn te zijn. Het ziet er niet serieus uit en het vermoeden is dat de pinguïns en de orka’s uiteindelijk allemaal op de vis afkomen. Het is gaaf om de grote vinnen van de orka’s uit het water te zien steken. Even later zien we ook nog 2 Antarctic Minky whales dichtbij zwemmen. Hoe mooi is dat!
Later op de morgen legt Ralph (chef van de keuken) uit hoe het er achter de schermen aan toe gaat. Bijna al het houdbare eten komt uit Nederland. Door de politieke situatie is alles in Argentinië erg duur geworden en ook het aanbod is instabiel. Backup is nu gevonden op de Falklands.
Als we aankomen op Elephant Island gaat het schip vlak voor de gletsjer voor anker. We maken hier ook een groepsfoto en genieten buiten van een glas cider met whiskey. Het is een fantastische plek. Af en toe valt er een flink brok ijs van de gletsjer en overal zien we de chinstrap (kinband) pinguïns. We zien hier het monument voor de Chileense kapitein Piloto Pardo die de 22 gestrande leden van Shackleton’s Endurance expeditie opgehaald heeft in 1916. Zij hadden hier 135 dagen vastgezeten in 2 omgedraaide boten.
We hebben geluk dat we zo dicht bij kunnen komen. Landingen zijn op deze locatie moeilijk door de wilde zee want hier heb je nog wat invloed van de Drake Passage. Bij de recap horen we dat we koers zetten richting Brown Bluff.

Zondag 17 nov - Brown bluff / Weddel See
Als we wakker worden drijven voor het raam de ijsbergen met pinguïns voorbij. Snel douchen en naar buiten. We zijn al bij Brown Bluff; een 745 m. hoge uitgebluste vulkaan op het Noord oosten van de Peninsula. Het is nog even puzzelen hoe we kunnen landen want er ligt veel ijs. Uiteindelijk lukt het en zien we veel Adelie- en Gentoo pinguïns. De landingsplaatsen zijn hier een stuk kleiner dan op South Georgia maar we hebben genoeg om van te genieten. Als we terug aan boord zijn varen we naar de Weddell sea. Niet veel schepen varen door naar de Weddel Sea i.v.m. het pak ijs, maar dit schip zou er geen probleem mee mogen hebben. We hopen tussen de enorme ijsbergen een verdwaalde emperor pinguïn aan te treffen maar die laat zich jammer genoeg niet zien. Later op de middag trekt het helemaal dicht van de mist en wordt aan de hand van de ijs-en weerkaarten besloten om vannacht koers te zetten naar Deception Island ten daarna verder door te steken naar het zuiden van de peninsula. We staan nog lang buiten als we door het ijs varen. Het gebonk van de ijsschotsen, de mist, later de sneeuw geeft een aparte sfeer.

Maandag 18 nov - Deception Island
Vannacht zijn we doorgevaren naar de South Shetlands met als bestemming Deception Island. Arriveren net na het ontbijt en we varen via de smalle Neptunes Bellows naar binnen. De doorgang is 230 meter breed en op 2.5 meter diep bevindt zich Ravn Rock.Het weer is omgeslagen, harde wind, veel sneeuw dus onze hike is al gecanceld. Als het nog slechter wordt gaan ook de landingen niet door en kunnen we vanaf het schip whalers bay zien liggen. Met een paar anderen besluiten we om buiten wat te gaan doen met als resultaat een sneeuwpop in de vorm van een pinguïn. Je moet creatief zijn 😀. De vooruitzichten worden nog slechter dus de kapitein besluit koers te zetten naar de Gerlache Strait. Inmiddels zijn alle buitendekken gesloten en de zee is wild. Het stormt! Wij gaan naar de brug en het is een fantastisch gezicht om de golven over het schip te zien slaan. Overal hangt ijs aan de relingen … dit is echt Antarctisch weer.
In de Gerlache Strait is het een stuk rustiger. 2 achterdekken gaan weer open, de rest ligt vol met ijs en ook alle ramen zijn dicht gevroren. Het moet toch wel flink koud zijn omdat zout water bevriest. Als we weer buiten komen merken we dat de temperatuur flink gedaald is. Goed nieuws voor onze sneeuwpop, want die heeft de storm overleeft.

Klimaat:
Antarctica staat te boek als koud. Wat het interessant maakt is dat de South Pole niet het koudste deel van het continent is. Daarnaast is de koudste temperatuur gemeten in het Russische Vostok station op 21 juli 1983 en dat was -89,6 graden Celsius. Het warmst was het op het Nieuw-Zealandse Vostok station (15 graden). Op Antarctica waaien de sterkste winden (katabatics) van onze planeet en deze kunnen oplopen tot 320 km/h

Dinsdag 19 nov - Cuverville Island - Neko Harbor
Het sneeuwt als we wakker worden maar tegen de tijd dat we aan land gaan bij Cuverville Island gaat de wind liggen en schijnt de zon. Ook hier weer veel Gentoo pinguïns en het is aan de rand van het water een drukte van belang. Overal pinguïns die in het water springen en zich een paar keer omwentelen (het lijkt wel of ze zich wassen) voor ze op jacht naar vis gaan. Na een uur draait het weer spontaan om en zijn we weer helemaal in Antarctische sferen, ongelofelijk hoe snel dat omslaat. Later maken we een zodiak cruise en zien een leopard seal, crab eater en weddel seal op de ijsschotsen liggen. Toen we hier in 2010 waren zagen we veel meer seals maar dat komt omdat we nu 2 maanden eerder zijn. De ijsbergen zijn nu weer veel hoger dan toen en dat is een gaaf gezicht.
De pinguïn kolonie doet het hier goed. Van 1992-1995 heeft de University of Cambridge hier een onderzoek gehouden naar de impact van toeristen op de dieren en doordat de skua’s nu meer weg blijven en de guidelines in acht worden genomen komen er veel meer eieren uit en hebben de chicks kans om op te groeien.
We varen verder via een smalle route tussen de ijsbergen door en belanden uiteindelijk op Neko Harbor genoemd naar een Noors whale schip. We horen de gletsjer knallen maar zien geen brokken ijs in het water vallen. Op dezelfde plaats als in 2010 maken we een foto maar wat een verschil! Nu alles bevroren, heel veel pinguïns en giga veel ijsschotsen drijven rond. De zon schijnt volop en het is hier prachtig. Een aantal mensen kleden zich uit op het strand en doen hier de polar plunge. Daarna snel afdrogen en in de kleren en terug naar het schip voor een warme douche. Als we ons binnen geboekt hebben staat Michael klaar met hot chookte met rum om weer
Warm te worden. s’Avonds varen we door naar het zuiden en genieten we van een prachtige zonsondergang.

Woensdag 20 nov - Paradise Harbor - Orne Islands
Vandaag onze laatste dag op Antarctisch grondgebied. We landen om 8:00 uur tijdens een flinke sneeuwbui bij het Argentijnse Brown Station. Dit station is op 12 april 1984 in brand gestoken door een onderzoeksleider die geen zin had om hier de hele winter te blijven. Zijn team werd gered door een US schip en hij werd veroordeeld. Inmiddels is het station weer herbouwd en nestelen de Gentoo pinguïns rondom de hutten. Het is moeilijk aan land komen omdat de ijsschotsen de landingsplaats blokkeren. De wind is hard en we zien nauwelijks iets. Het Deense team die overal geluidsopnamen van het wild life maken hebben een prachtige opname van de wind die over de ijsbergen en in de baai blaast. We zijn hier bij Paradise Harbor (bay) maar van paradijselijk weer merken we niets. De zodiak rit terug naar het schip is een uitdaging maar uiteindelijk is iedereen weer terug aan boord. We stomen door naar de Orne Islands ….
Hier vinden we een kolonie chinstreap pinguïns. We lopen in een flinke sneeuwbui de heuvel op en worden beloond met een prachtig uitzicht over de baai met veel ijs en pinguïns die aan het paren zijn. Dit was tevens onze laatste landing want als we terug aan boord zijn laten we al snel Antarctica achter ons en varen we de komende 2 dagen via de Drake Passage naar Ushuaia.

Pinguïns:
Tino heeft als wens om alle soorten pinguïns in het wild te kunnen zien. Dit zijn er op dit moment 17 hoewel de geleerden het er niet helemaal over eens zijn of het er soms 18 moeten zijn (discussie gaat over de Northern en Southern rock hopper).
Soorten die we al gezien hebben zijn Magallanes, Southern rock hopper, Northern rock hopper, Macaroni, King, Gentoo, Adelie, Chinstreap, Galapagos, African, Yellow eyes, Blue (eyed) pinguïn…. Nog 6 te gaan waarvan de Keizer pinguïn het moeilijkst is. Hiervoor moeten we nog een keer terug maar dan met de ijsbreker.

Onderzoek geeft aan dat op Antarctica de Gentoo pinguïns flink aan het toenemen zijn, de Adelie drastisch afneemt en de chinstreap iets terug loopt. Reden voor de afname is dat deze soorten maar een soort kril eten en dit nu al minder aanwezig is dan voorheen. Het zeewater bevriest later en daardoor zijn de algen (die door de kril gegeten wordt) al naar de zee bodem gezakt. Normaal zit de alg bevroren in het ijs. De Adelie heeft als gevolg hiervan te weinig eten, is ook niet goed in het vinden van andere locaties en legt ook minder eieren. Een Gentoo past zich veel beter aan, verhuist makkelijk en eet alles. Als zij eieren gelegd hebben en het broedsel komt niet uit dan beginnen ze opnieuw.

Donderdag 21 nov / Vrijdag 22 nov - Southern Ocean / Drake
Als we s’nachts wakker worden zien we nog wat eilanden met rotsen en sneeuw, hier en daar een ijsberg maar verder vooral veel zee. Onderweg nog wat orka’s en af en toe een whale. In tegenstelling tot de vorige keer hebben we een zeer rustige Drake; i.p.v. een Drake shake nu een Drake Lake. De temperaturen klimmen weer omhoog en het ijs op het schip en onze sneeuwpop smelten in de zon. Onderweg is de crew het schip aan het schoonmaken, het zout wordt van de ramen afgespoten en zij bereiden zich al weer voor op de volgende trip
Vrijdag einde morgen zien we de Zuid - Amerikaanse kust dichter bij komen. Doordat we flink doorgevaren hebben is er nog tijd voor een scenic cruise bij Isla de los Estados. Hier hebben we de onverwacht nog een laatste mogelijkheid om wild life te spotten. Tegen de avond worden we opgepikt door een klein begeleidend schip want we mogen niet zo maar door het Beagle Chanel. Onze laatste nacht aan boord is aangebroken en morgenochtend arriveren we in Ushuaia.