West Canada | Explore the World

Rondreis West Canada 2013

Dag 1: Amsterdam - Londen - Calgary
Om 4:45 uur gaat de wekker. Snel naar Geldermalsen, auto parkeren en daarna brengen pa en ma ons naar Schiphol. Nog even een Hollandse koffie en daarna afscheid nemen en boarden voor onze vlucht met British Airways naar Londen. Daar aangekomen pakken we de shuttle bus naar terminal 3 en kunnen vrij snel verder voor onze vlucht naar Canada. We vliegen over Glasgow, IJsland en Groenland en komen om 15:20 uur (locale tijd) aan in Calgary. Daarna auto ophalen en inchecken in ons hotel. We gaan even een uurtje liggen en s'avonds een hapje eten. Voor ons gevoel is het al diep in de nacht maar hier is het nog vroeg in de avond…altijd even wennen die verschillende tijdzones.

Dag 2: Calgary – Canmore - Banff NP - Kootenay NP
We zijn op tijd wakker en zitten dan ook om 8:00 uur in de auto. We rijden langs de skischansen die voor de Olympische spelen geplaatst zijn en laten Calgary al snel achter ons. Via de Trans Canada Highway rijden we richting Banff en dit is een van de mooiste wegen met de Rockey Mountains op de achtergrond. Hier en daar zien we nog sneeuw en af en toe laat een gletsjer zich zien. Nadat we het Banff NP in zijn gereden besluiten we om eerst langs het visitor centre in Banff te gaan. Banff is een leuk stadje waar de beren en het outdoor gebeuren volledig in het middelpunt staan. We drinken koffie bij Evelyn's; dit is de locale Starbucks en staat bekend om zijn home made cookies. Uiteraard proberen wij die ook en daarna hoefden we niet meer te lunchen; ze waren heerlijk maar enorm groot. Daarna gaan we door, want ons doel is de Johnston Canyon. Hier maken we 2 hikes naar de upper en lower falls. Dit zijn in totaal 7 watervallen en we hebben een prachtig zicht in de kloof.

Als we weer terug komen bij de auto en verder rijden komen we een groep big horn sheep tegen die langs de kant van de weg met elkaar aan het vechten zijn. Ze rammen de grote hoorns tegen elkaar aan en het gaat er af en toe heftig aan toe. Daarna rijden we naar Canmore waar ons B&B voor de 2 komende nachten zich bevindt. Canmore was oorspronkelijk een mijn stadje, maar toen in 1979 de kolenmijn gesloten werd kwam het voortbestaan in gevaar. Dankzij de Olympische Spelen van 1988 werd Canmore op de agenda gezet want zij moesten samen met Calgary de huisvesting van de atleten verzorgen; sindsdien zorgt het toerisme voor het inkomen van deze stad. Wij overnachten bij Stella Alpina; dit is een B&B wat gerund wordt door Anneke en Emil - een Nederlandse en een Italiaan, die in 1985 naar Canada geëmigreerd zijn. Zij geven ons volop tips over dit mooie gebied en we besluiten naar de Vermillion pas te gaan. Hier ligt ook de provincie grens tussen Alberta en British Columbia. Ook hier zijn weer mooie hikes uitgezet, alleen blijkt dat het te gevaarlijk is om te gaan lopen. Alles is afgezet,want er zijn beren gesignaleerd. Het is nu midden in het seizoen en er worden geen risico's genomen. Je moet berenspray meenemen en we hebben al een boekje gekregen voor het geval dat …

Weer verder en zien dan de Stanley gletsjer liggen, het is al te laat om daar nog naar toe te gaan. Als we weer terug rijden naar Alberta komen we langs de Continental Divide; het water ten westen van deze scheidingslijn watert af in de Grote Oceaan en het water ten oosten van deze lijn in de Atlantische Oceaan. Als het donker wordt rijden we terug naar Banff en gaan naar de hot springs.
Het water zit vol met tufa.Dit is het verharde afzetsel van de mineralen, met name calciumcarbonaat, dat het water op de tocht door de aardkorst heeft opgenomen en de temperatuur ligt rond de 40 graden. Na 10 minuten moet je er even uit en daarna kun je opnieuw genieten. Als we genoeg gedobberd hebben is het inmiddels 21:00 uur en begint het tijd te worden om te gaan eten. We sluiten de dag af bij de Mexicaan met een heerlijke maaltijd en een lekkere cocktail.

Dag 3: Bow Valley Wildlands NP - Banff NP - Yoho NP

Om 6:00 uur gaat de wekker; we willen voor de zon opkomt in het Canmore NP zijn om daar - als we geluk hebben - wat wild te spotten en een mooie zonsopgang bij de gletsjermeren te zien. Daarna terug gereden en van Anneke en Emilio een heerlijk ontbijt gekregen. We hebben onze route voor vandaag uitgestippeld en gaan op weg naar Lake Louise. Daar aangekomen gaan we eerst met de skilift naar boven om een mooi overzicht te hebben van de omgeving. Als we in de lift zitten zien we onderen ons een zwarte beer op zijn gemak rondlopen. Machtig om te zien! Bij Lake Louise is het erg druk, want de Canadezen zijn ook vrij. We houden het voor gezien en gaan door naar Field. Dit is een historisch plaatsje waar vroeger de Canadian Pacific railway zijn hoogtij dagen beleefde. De treinen moeten hier de KickingHorse Pas over en dat was destijds een flinke uitdaging. Leuk om te zien is dat hier 2 containers bovenop elkaar geplaatst worden en een trein al gauw een paar km. lang is.

Nadat we weer langs het visitor centre zijn gegaan rijden we door om de Takakkaw Falls te bezoeken. Deze waterval is 254 meter hoog en dondert omlaag in de Yoho rivier. Als we uitgekeken zijn lunchen we onderweg bij de Natural bridge en daarna rijden we door naar Emerald Lake. Dit is een gletsjermeer wat een blauw / groene kleur heeft en omringd is door de bergen met sneeuw. Een prachtig gebied en we maken weer een mooie tocht rondom het meer. Na afloop beginnen we onze benen te voelen en vinden dat we sportief genoeg geweest zijn voor vandaag. Weer terug in Fields gaan we bij de Truffle Pigs Bistro eten; een legendarisch cafe dat volgens de lonely planet een "top"choice is. Het eten is inderdaad heerlijk en nadat we uitgerust zijn vertrekken we om Lake Moraine te gaan bekijken. Hier helaas geen wandeltocht, want als we aankomen valt de regen met bakken uit de lucht en begint het te onweren. Niets veranderlijker dan het weer in de bergen; we hebben vandaag bijna alle soorten al gehad;-) Om 21:30 uur zijn we terug bij ons B&B en kijken terug op een heerlijke dag.

Dag 4: Canmore – Jasper
Samen met een Engels gezin en 2 Duitse meiden (kwamen uit Elkeringhausen … laten wij daar nu ons trouwfeest gevierd hebben!) weer van een heerlijk ontbijt genoten. Een omelet met smoked salmon, vers fruit, bananenbrood en een verse foccazia; daar kunnen we wel weer een dagje op teren!

Daarna spullen pakken, afscheid nemen en we laten Canmore achter ons.
We rijden weer het Banff NP in en nemen na een uurtje de afslag naar de Icefields parkway. Men noemt dit wel "de mooiste weg van de wereld" en wij kunnen ons daar wel in vinden. Na 5 minuten steekt er een zwarte beer de weg over en die zien we vanaf 2 meter afstand. Gaaf! Het lijkt er op dat deze gewond is want hij loopt een beetje kreupel. Als hij weer verdwenen is rijden we verder en genieten van de prachtige panorama route. De hele rit lang is een aaneenschakeling van imponerende met sneeuw en ijs bedekte bergtoppen, eeuwenoude gletsjers, oogverblindende bergmeren en groene valleien. 9 pieken liggen boven de 3000 meter grens dus je hoort ons niet klagen. De temperatuur begint ook flink te dalen dus we zijn blij dat we onze thermische laag aangetrokken hebben. Ongeveer halverwege moeten we ons melden bij het Icefield centre en we komen ruim op tijd aan. In dit bezoekerscentrum krijgen we informatie over gletsjers en het belang van ijsvelden in klimaatonderzoek en uiteraard actuele bijzonderheden over het Columbia Icefield dat in dit deel van de Canadese Rocky Mountains ligt. Het Columbia Icefield is 325 km. groot en tussen de 100 en 365 meter diep. Jaarlijks ontvangt het 7 meter sneeuw. Het ijsveld voedt 8 belangrijke gletsjers in dit gebied waaronder de Athabasca gletsjer die voor ons ligt. Je kunt de gletsjer op met de Ice Explorer ( een excursievoertuig op rupsbanden) of met een IceWalk onder begeleiding van een gids.

Wij hebben voor de icewalk gekozen en nadat iedereen voorzien is van het benodigde materiaal gaan we op pad. Eerst lopen we een flink stuk omhoog door de moraine en daarna gaan we via een plank over een smalle beek en staan we aan de voet van de gletsjer. Het weer begint flink op te klaren en we hebben onze clamps nog niet echt nodig. We zien ongeveer hetzelfde als destijds op de Frans Jozef gletsjer in Nieuw Zeeland, maar het verschil is dat we nu geen regen hebben. Na 4 uur zijn we weer terug op de parkeerplaats en vervolgen we onze weg richting Jasper. Rond 19:00 uur komen we aan bij ons chalet aan het meer met uitzicht op de bergen.

Dag 5: Jasper
Zoals gewoonlijk weer op tijd op pad en als 1e een bezoek aan het information centre in Jasper gebracht. We boeken voor vandaag een boottrip over het Maligne Lake en voor het einde van de dag een wildlife tour. Ontbijten in Jasper en gaan dan het Jasper National Park in. Met een oppervlakte van ruim 10.000 km. is Jasper National Park, tevens een UNESCO World Heritage Site, de grootste en meest ongerepte park van de vier aangesloten nationale parken in de Canadese Rocky Mountains. We rijden via de Maligne road naar het meer. Het is 8 graden en het regent hard, dus we zijn benieuwd hoe het 40 km. verder op is. Gelukkig trekt de lucht weer helemaal open als we de boot op gaan en dat blijft gelukkig zo. We varen naar Spirit Island en dat is bekend van alle foto's die je waar dan ook over Canada ziet. Op het eiland is een hut geplaatst met 2 wc's. Dit zijn waarschijnlijk de duurste ter wereld, want dat heeft maar liefst 200.000 dollar gekost. Kunnen we in ieder geval zeggen dat we op de duurste plee ter wereld hebben gezeten! Als we terug komen gaan we zelf op zoek naar wild en spotten een hert en een visarend.

Daarna gaan we hiken in de Maligne canyon en dalen een eind af in de kloof. Het water dondert naar beneden door de smalle kloof en dat blijft een fantastisch gezicht. In de winter is alles hier bevroren en wordt in de waterval aan ijsklimmen gedaan. Wij vervolgen onze route en komen uiteindelijk bij de Maligne rivier uit. Als we weer bij de auto zijn moeten we opschieten, want we worden om 17:15 uur opgehaald door David voor onze wildlife tour. David is onze gids en heeft al 30 jaar ervaring met alle soorten beren en hij geeft dan ook veel informatie over het wildleven. Onderweg zien we een kudde elks (edelherten) - de mannetjes hebben imposante geweien-, een ree, chipmunks (eekhoorns), rotsmuizen en als afsluiter weer een zwarte beer. Rond 22:00 uur zijn we terug bij onze blokhut, snel nog even een hapje eten, douchen en uitgeput naar bed.

Dag 6: Jasper – Clearwater
Om 6:oo uur gaat de wekker en een half uur later zitten we weer op de Icefield Parkway. Als 1e gaan we naar de Athabasca falls; het is nog erg vroeg en we zijn dan ook de enige die hier van de zonsopgang staan te genieten. We rijden verder langs de rivier tot de Saskatchewan falls. Deze zijn minder indrukwekkend dan de Athabasca maar ook erg mooi. Daarna rijden we terug via Jasper en laten de staat Alberta al snel achter ons. Via de Yellowhead pass rijden we British Columbia in. Als we de provincie grens over zijn komen we in een andere tijdzone en moet ons horloge een uur terug gezet worden. We rijden door het Mount Robson provincial park en komen al snel in het plaatsje Tete Jaune Cache. Dit was een handelspost voor de Hudson Bay Company, opgericht door pelsjager Pierre Hastination. Deze Pierre was een Metis, met half Irokees en half Europees bloed. Zijn haarkleur had hij van zijn Europese voorouders meegekregen, want hij was blond. Pierre Hastination was goed bevriend met zijn Indiaanse handelspartners, die hem ‘Yellowhead’ noemden … nu weten we gelijk hoe de weg waar we op rijden aan zijn naam komt: de Yellowhead highway. Het verhaal loopt niet zo goed af voor onze Pierre: niet alle Indiaanse stammen waren ingenomen met de komst van Yellowhead en zijn Metis vrienden, want in 1828 werden Pierre en zijn hele familie door de Beaver Indianen vermoord! Na een kleine 400 km. komen we aan in Clearwater waar we de komende 2 nachten zullen doorbrengen. Eerst weer langs het visitor centre om te kijken wat we willen gaan doen; de keuze valt op raften op de Clearwater river en verder brengen we onze tijd door in het Wells Gray Park. Onze lodge ligt midden in het park dus een prima uitvalsbasis. De bijnaam voor het park is "waterfalls park" en dat klopt: 250 stuks! De 1e waterval (Spahat Falls) die we tegen komen ligt in een spectaculaire omgeving. Het is een 122 meter diepe kloof waar de Spahats Creek zich een weg doorheen gebaand heeft. Hier gaan we picknicken; er zijn slechtere plaatsen…

Daarna rijden we verder naar de Moul Falls; hier ga je via een mooie route dwars door het bos en kun je helemaal naar beneden klauteren naar de waterval. Via een boomstam over de rivier kun je naar de overkant en na een beetje klimwerk staan we dan achter de waterval. Ook weer een gave tocht! We zien aan verschillende takken zwart haar hangen; het lijkt er op dat de beren ook gebruik maken van deze route. Uit voorzorg maken we behoorlijk wat lawaai, want je wilt hier echt niet oog in oog met een beer staan. Als we terugkomen moeten we opschieten want we moeten voor 18:00 uur inchecken bij de Moul Creek Lodge. Onze gastvrouw staat al te wachten en we hebben een riante kamer in authentieke Canadese sfeer. Na het eten eerst maar eens lekker relaxen; het is per slot van rekening vakantie!

Dag 7: Clearwater
Vanmorgen wel een heel speciaal ontbijt: recht voor het raam in de achtertuin staan 3 reeën, een moeder met 2 jongen. Dat is nog eens wakker worden … Na het ontbijt gaan we naar Bailey's Shute. Hier vindt ieder jaar de "salmon run" plaats vanaf eind augustus tot half september. We hebben geluk; de zalm is gearriveerd. We zien de zalmen omhoog springen tegen de waterval op weg naar de paai gronden. Gaaf dat we net in deze periode in het West Gray zitten. Daarna teruggereden en snel zwemspullen aan; we gaan whitewater rafter. We hebben een halve dag geboekt en worden met een busje weggebracht.

Nadat we onze uitrusting aangetrokken hebben gaat de raft te water en kunnen we instappen. we krijgen onze instructies en die worden tot vervelends toe herhaald. We moeten zelfs over boord springen en worden getraind hoe we iemand uit het water moeten halen en hoe je moet gaan liggen in het water. We hebben wel eens vaker geraft, maar op deze manier was voor ons ook weer nieuw. Als we gewend zijn aan het peddelen duikt de 1e stroomversnelling al op. Het water is een stuk wilder als we gedacht hadden en we worden flink aan het werk gezet. Bij de 2e stroomversnelling ligt de 1e al overboord en hebben we al flink wat water binnengekregen. Wij zitten op dat moment voorin en krijgen de volle laag; het smeltwater is behoorlijk koud! Na een dik uur varen moeten we naar de kant; nu komen er versnellingen met categorie > 5 en wij gaan t/m categorie 4. We worden een eind verderop afgezet en klimmen op de rotsen om te kijken hoe zo'n 5e categorie er uit ziet. Heftig!

Er komt 1 kano door heen en onze gids vertelt dat hij dit voor de 1e keer ziet. Het gaat enorm hard en de kanovaarder duikt onder water; het loopt allemaal goed af, maar dit is niet aan ons besteed. Wij sjouwen onze raft weer te water en gaan weer verder. De rivier wordt nu wilder en al snel duikt de volgende stroomversnelling op. Ondanks onze inspanningen slaat de raft om en duurt het even voordat die weer goed in het water ligt en iedereen weer aan boord gehesen is. Aan het einde van de middag komen we weer in Clearwater aan en staat de bus ons weer op te wachten. Gave tocht door een prachtig gebied. Vanaf het water ziet zo'n canyon er weer heel anders uit en we hebben onderweg ook nog een visarend gespot.
Nadat we gedoucht hebben rijden we door naar Helmcken Falls (147 m. hoog) en Dawson Falls. Deze laatste worden ook wel de "little Niagara falls" genoemd. Inmiddels is het bijna donker en sluiten we de dag af met een lekker diner.

Dag 8: Clearwater – Lac La Hache
Na het ontbijt nemen we afscheid van de andere B&B gasten (Duitsers en Zwitsers) en rijden het park uit. We laten Clearwater achter ons en reizen verder British Columbia in. We rijden via een hoge pas de Cariboo-Chilcotin regio in die bezaaid is met ranches en waar alles en iedereen een “western” aanblik heeft. Williams Lake is de belangrijkste plaats in deze regio. De Williams Lake Stampede, die tijdens het weekend van Canada Day georganiseerd wordt, is een van de grootste rodeo’s in Noord-Amerika en heeft niet alleen de gebruikelijke rodeo-onderdelen op het programma staan, maar ook iets als “wilde koe melken". Als we Williams Lake in rijden heeft de dagelijkse ochtendbui plaatsgemaakt voor een voorzichtig zonnetje en verkennen we het plaatsje. Als we uitgekeken zijn rijden we verder naar Lac la Hache. We zitten midden in het merengebied en ver van de bewoonde omgeving. Onderweg komen we overal loslopende koeien tegen; als we uiteindelijk op de Ten-ee-ah lodge aankomen blijkt dit een ranch te zijn waar ook de paarden overal loslopen. We worden gastvrij ontvangen met een welkomst borrel en worden daarna naar onze lodge gebracht. Het is een Canadese blokhut aan het meer en we beschikken over eigen kano's / kajaks.

Dag 9: Lac la Hache

Na het ontbijt maken we ons klaar om te paard het bos in te trekken. Onder begeleiding van 2 gidsen trekken we er op uit. We zien hier en daar afdrukken van berenpoten, maar de beren zelf hebben we niet gespot. Het weer is wisselvallig, maar dat hoort een beetje bij dit gebied in deze tijd van het jaar. De nachten zijn vaak koel; winters zijn doorgaans koud, incidenteel oplopend tot zeer koud, maar de temperaturen blijven gemiddeld beneden het niveau dat elders in Canada als gebruikelijk wordt ervaren.Vanaf de heuvel hebben we een mooi overzicht over de omgeving en kijken we uit op het Spout Lake. Na een paar uur komen we terug op de ranch en gaat Tino hout hakken voor de kachel…. eerst even warm worden! Daarna komt de zon te voorschijn en besluiten om het water op te gaan. We kijken uit over dit grote meer en op 7 km. afstand ligt een klein eiland; dat lijkt ons een leuke stop. We delen een Canadese kano en liggen stabiel in het water. We zijn de enige op dit grote meer en afgezien van wat vogels is het helemaal stil. Aan het einde van de middag komen we terug en gaan nog even relaxen. Tegen zonsondergang lopen we nog even naar de bever burcht maar de bevers geven niet thuis...

Dag 10: Lac La Hache – Gold Bridge

Na het ontbijt rijden we via het National Park terug naar de hoofdweg en vervolgen onze reis. We passeren het Frasier plateau en rijden een flink stuk van de gold rush route. Via Clinton komen we uiteindelijk in Lillooet. Hier werd in 1858 goud gevonden langs de oevers van de Fraser River en dit ontketende de Fraser Gold Rush waarvan Lillooet een van de centra was. Binnen korte tijd leefden er 15.000 mijnwerkers in het gebied rond de stad, maar de meesten daarvan trokken snel weg omdat de voorraden in de Fraser Canyon tegen bleken te vallen en in 1860 de Cariboo Gold Rush uitbrak. Om de mijnkampen in de Cariboo makkelijker bereikbaar te maken werd besloten om een weg aan te leggen tussen Lillooet en Alexandria, op dat moment nog de belangrijkste vindplaats (later zou de weg doorgetrokken worden naar Baskerville). Deze weg staat nu te boek als de Old Cariboo Road. Het beginpunt lag aan een bocht in de Main Street van Lillooet, dat “Punt 0” was.

Tussen beide steden werden aan de weg op geregelde afstanden zogeheten ‘road houses’ neergezet, waar mijnwerkers konden rusten, eten en overnachten. Rond die nederzettingen ontstonden vaak weer gemeenschappen en dat verklaart de namen van sommige dorpen die we onderweg op deze route tegenkomen, zoals onder ander 100 Miles House en 150 Miles House. Het is dus vrij gemakkelijk om te zien hoeveel miles je nog van Lilooet vandaan bent. Het laatste stuk van onze route voert over een gravel weg langs een groot stuwmeer. Overal liggen stenen en boomstammen die met de regen naar beneden gespoeld zijn. We rijden verder de bergen in en zien de gletsjers weer om ons heen liggen. Als we uiteindelijk in Goldbridge aankomen lijkt het of de tijd heeft stil gestaan. 10 huizen, een winkel en een gebouw dat als school fungeert en dan zijn we de plaats weer uit. Hier nog een paar boodschappen gehaald en het lijkt of we ons in de filmset van "het kleine huis op de prairie" bevinden. Als we het dorp uit zijn staat onze bestemming al aangegeven en rijden we door naar het Tyax resort. We blijken een een mooie, grote kamer met terras aan het het meer te hebben en de kajak ligt al klaar.

Dag 11: Tyax resort

Vandaag een dagje van het mooie weer genoten. Zijn met de kano het meer over gevaren; we krijgen er steeds meer ervaring mee. Grappig was dat we op de "landingsbaan" van het watervliegtuig aan het peddelen waren. Ieder uur ging er een vliegtuig om hoog voor een rondvlucht over de prachtige omgeving. Wij komen over een paar dagen in zo'n vliegtuig te zitten als we naar de Knight Inlet gaan dus hebben de rondvlucht maar overgeslagen. Daarna lekker in de zon gelegen, zwemmen etc. … onze 1e echte vakantie dag;-)

Dag 12: Gold Bridge – Whistler

Vandaag na een lange rit aangekomen in Whistler. De bedoeling was om de korte route te nemen via een off the road pad, maar de weg bleek zelfs voor onze 4WD te slecht. Er zijn veel steen lawines en als de stenen en keien dan stukken rots worden lukt het niet meer om er over te rijden. We zijn dus weer via het meer en de canyon terug gereden naar Lilooet en verder via de Fraser river. Na de middag kwamen we aan in Whistler en dat is een echte wintersport plaats. (zelfde sfeertje als Val Thorens in Frankrijk of Queenstown in Nieuw Zeeland). Nadat we ingecheckt waren in ons hotel zijn we met de gondel "Peak 2 Peak" omhoog gegaan. Los van een fantastisch uitzicht is het ook gaaf als we merken dat we in een "glass bottom" gondel zitten, want we kunnen goed de diepte in kijken. We gaan eerst naar de Whistler mountain en dan door naar de Blackcomb mountain. De gondel overbrugt een afstand van 4,4 kilometer in 11 minuten en bevindt zich op 3024 meter hoogte, 425 meter boven de grond. We glijden over het mountainbike park wat 250 km. aan trials biedt. Leuk om de bikers te zien stunten vooral omdat in hetzelfde gebied ook zwarte beren gespot worden. Wij zijn niet gaan biken, maar hebben besloten voor de ZIP trek te gaan; de boeking is gedaan dus we kunnen niet meer terug. Ben benieuwd of dit het bungee jumpen overtreft ;-) Daarna nog even Whistler verkend, wezen shoppen (Tino) en s' avonds heerlijk wezen eten.

Dag13: Whistler – Campbell River

Om 8:35 uur verzamelen op het mountain square voor de ZIP trek. Als iedereen er is worden we in de uitrusting gehesen en kan het feest beginnen. Eerst met de gondel omhoog en daarna via het bos naar de 1e zipline. Dit is gelijk de langste en overspant 600 m. boven de Fitzsimmons Creek. Dit op een hoogte van 60 m. dus het beloofd een leuke tocht te worden. Via hangbruggen gaan we van het ene parcours naar het andere en het is leuk om onderste boven naar beneden te suizen. Tussendoor wat hangbruggen in de toppen van de bomen en dit alles onder begeleiding van 3 leuke gidsen. Via de laatste afdaling komen we weer terug in Whistler village dwars over het bike parcours. Leuk dat de bikers stopten en ons aanmoedigden toen we voorbij kwamen suizen. Daarna was het snel opschieten want we moeten de ferry van Horseshoe Bay naar Nanaimo halen. Van Whistler naar Vancouver rijden we over de sea to sky highway en dat is een mooie weg met aan de ene kant de bergen en aan de andere kant de zee.

Als we bij de terminal aankomen en een ticket geregeld hebben blijkt dat we ruim op tijd zijn en vrij vooraan opgesteld staan … (lees verder bij Vancouver Eiland)